KÖR BIÇAK

Dinle; dinmeyen ahým, dinle üryan günahým,
Bir gün olsun halimi derdimi bilmedin ki.
Sen aðlayan sabahým ve sen baht-ý siyahým,
Hayalde, düþte dahi yüzüme gülmedin ki

Ne dersen de halime, divane de, garip de,
Boþ ver býrak sallansýn ömrüm ince bir ipte
Sen sevgili ardýnda yüzükoyun düþüp de,
Gözündeki yaþlarý topraða silmedin ki.

Narinim, nazenini bende unutuyorsun,
Sonrada kaç dudakta gönül avutuyorsun.
Bir günlük aþýðýný bana yeð tutuyorsun,
Zaten beni gözünde sevgili bulmadýn ki.

Bir günde ele gitme, yolumu kar kesti de,
Ayaðýmý kör býçak, kolumu yar kesti de.
Ne yapraklar döküldü, ne rüzgârlar esti de,
Güz deryasý gönlümde sararýp solmadýn ki.

Salýver saçlarýný zulmetlere ay çizsin
Her gün baþka birinin omuzlarýnda gezsin
Sen seni beklemenin hüsranýný bilmezsin,
Bir gün olsun söz verip vaktinde gelmedin ki.

Gör artýk þu gönlümü, için sýzlasýn bak da
Bugün düþen yaprakta, yarýn kara toprakta
Sen her zaman haklýydýn yücelmeye bu aþkta,
Ben sensiz çok kaldým da, sen bensiz kalmadýn ki.

Sosyal Medyada Paylaşın: