kümülüsler tozlu yüreðimin nemiyle bakýyorum þehre yalnýz adamlar boy gösteriyor kaldýrýmlarda caddeler boðuk boðuk kopuk yaprak kýmýldamýyor hiçbir masalda aðýr kanatlý kuþlarýn çýðlýðýyla siyahta her rüya...
istanbulsuz yalnýzlýk yarým yalnýzlýk karabataklar caka satarken martýlara ben istanbul’dan önceki yalnýzlýðýma yanýmda yakýlan cigaranýn hýrsýyla hýrpalanýrken anladým bunu düþlerimin hayra alamet deðil dedirten ýssýzlýðý meraklý bir pencere kumrusunun meraklý bakýþlarýnda ve bir de güneþ girmez batakhanelerde sýnanýr umut þiirse yorgun bekleyiþli sözcükler hatýrýnadýr...
kirletilmiþ bir deniz sokulunca aramýza istanbul’un kalabalýðý kadar çoðalýr yalnýzlýk yalnýzca çocuklar düþünmezler zamaný iyot kokulu bir yoksunluðun ardýndan alýþýlýr ayrýlýða ve her yer istanbul yalnýzlýðýyla anlamlanýr yalnýzlýk uykularýnda uyumak karaköy’den üsküdar’a seni düþünmekten kýsadýr ölmek bile...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.