eski semtlerden taþar gülüþün düþünceler yorgunluk kahvelerinde o bin yýllýk acý tebessümle tellenir gidiþin tekmil ömre meydan tümden zamana zehir özlemindir gözlerimden içime akar içimdeki nehir sonsuzadek senindir...
sabahýn tesellisi düþer gün doðmadan yorulur geceye sakladýðým þiir de çeker gider umut dallarý kuru bir çýnar gibi devrilir üzerine hayal bahçemizin topraðýn sakin göðsüne yaslanýr bitmez sandýðým o kekre acýnýn tadý ve inadýna sarýldýðým her sen ayrý bir sensizliktir...
abartýlmýþ tarihler hoþlanmaz yoksun duruluðundan sevgimin zamaný allayýp pullamadan geçirdiðim kýþlar da tükenir yüksünürüm gülümsemeye son yazýna yavru kuþlarýn da ölümün varoþundayým bilemezsin sensizliðine alýþtýðým loþlukta ve çaresizce koþtuðum her ses sensizliði ayný sessizliktir...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.