Aklým þaþýyor dört kitap ehline ve dahi kitapsýzýna
Narasýna, zýrvasýna, hasýna…
Toplasam aðýz kenarlarýna bulaþmýþ harfleri bir bir
Bir insan etmiyor, bir insanýn bir insaný sevmesi adýna
Sýraladýklarý yapay cümleleri ki, adýna sevgi diyorlar
Boylarýndan büyük laflar ediyorlar
Seve seve yerken birbirlerinin etini
Ýnsanlýk adýna...
/Hey dünya!
Sahte insanlýk çöplüðü
Kim temizleyecek seni þimdi?/
Utanmadan rengimi merak edip duruyorlar bir de
Ellerindeki bayraklarý tutuþturmak isterken ellerime
/Hani hepsi kahraman ya! Bol keseden de pehlivan…/
Akrep beslediklerini söylüyorlar koyunlarýnda
Ben, hangi insanlýktan yana vurduysam kendimi
Gözümün yaþýna bakmadan üstelik
Üstüme üstüme doðrultuyorlar silahlarýný
Vuruluyorum ve vuruluyor
Yüreðimdeki tüm karanfiller
Takýlýrken kursaðýma
“Biz!” demelerim…
Ah, ben!
“Ben!” demenin ötesindeyim
Rengimse
Süngü ucundaki çiçek…
Saadet Ün – 27.04.2012