Aczini bilene takýlmaz kanat
Gökte aranmasý zahmettir göze!
Þükürün manasý aza kanaat
Gönüller otaðý rahmettir bize.
Topraða çok saðlam bassa da kadem
Uçmaya meyilli her benî âdem.
Allah’a kulluktu ahdýmýz madem
Sadakat beklenir verilen söze.
O söz ki, ezelden, bezm-i elest’ten
Kim bilir kaç kere geçtik bu testten
Akleden vazgeçmez hakîki dosttan
Benlik aþýlmadan varýlmaz düze.
Karanlýk dehlizde olsak da çýra
Biliriz sebep ne ateþe, hara
Yaradan ayaðý yazýnca dur’a
Lokman da biçare dermansýz dize.
Çok aðlar, az güler, "ah, keþke" derdik
Her sözü tartardýk, bir baþka derdik
Tövbe kapýsýnda taksit öderdik
Vakýf olabilsek sindeki gize.
Ey nefsim! Kibirdir en büyük âfet
Aç bir mezarý da, gör ne âkibet
Rehberin Resûl’ün, O’nu tâkib et
Sönmeden serdeki ferli avize...
Mecit AKTÜRK