Gitme Vakti Geçikmiş Bir Aşk

Yalnýzlýðýn tek baþýna peydahladýðý bir ayrýlýktan,kopup gelen sendin.
Ana rahmini yýrtarcasýna doðup duygularý esir alan gözlerin di.
Anlamsýzlýklarýn bütünleþmesini saðlamak puzzle gibiydi,
Her düþünce kendi eylemini ölümsüzleþtiriyor du,
Taþ devrinden kalan eskimolar gibiyim;
Öylesine tarih kokan,öylesine vahþi!
Nedir bu bendeki ’sen’ sevgisi?
Nedir bu yokluðunun aç sefil sesi?
Haydi sende bir þey söyle,deliren yanýma akýllý bir cümle!
Haydi sende fýsýlda garip acýlarýma öðüt verircesine!
Arala yitik özlerin kapýsýný,
Sýz içeri zamirlenmiþ yasak satýrlar gibi.
Bir öðrencinin yalandan der dinlemesi gibi dinlerim ben seni.
Ya da geç hepsini doður içindekileri,
Acýktý mý yalan,susadý mý ihanetini vereyim..
Bu da olmadý!
Sen en iyisi git!
Yýkýk bir harabeden kalan kalýntýlarýmý toplarým ben,
Sen al bu ’aþký’ git,
Sen al bu ’bizi’ git,
Sen al bu içimde ki yeni ’seni’ git.

Bir veda kalmalý geriye git!

ELif YILmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: