Yollar Ayaklarıma Dolanırken

akan bir yoldu gece
içimdeki aydýnlýðýnla koþuyordum
küçücük evlerde umutlar ezik
aðlamaklý sesleriyle insanlar
kirli pencerelerde korkarlarken
kendi somurtkan yüzlerinden
seni býraktýðým yerden uzaklaþtým
bulutlar akþamýn ilk soðuðuyla meþgul
ben uzaklaþtýðým siluetinle
son vapura taþýdýðým acýyla
sonsuzadek susayacaðým
o anýn aðýrlýðýndan...

yüksek tepelikleriyle istanbul
üstüme gelmese böyle
seni benden ayýrdýðýna inanmazdým
gözlerinin dargýn dalgýnlýðýnda
kirpiklerine asýldýðýmý yazmazdým
þiirlerimin sayrýlýklý ünlemleriyle
þimdi aðzýnýn kýyýsýndan çaldýðým ýslýkla
sýk sýk rahatsýz ediyorum
utancýný yalnýzlýðýmýn
uzaðýnda da olsan çocukluðumun
benimle olmana ihanet edemezdim
birlikte kucaklaþtýðýmýz
güneþli kýyýsýyla tatlý bir sancýnýn...

yaným yörem yarýn kaygýsý yoðunluðu
yorgun sirenlerle bulanýrken düþ izleri
toptan susmalarla yanýtlýyorum
yorgunluðunu kaldýrýmlarýn
sanki bendim akþamýn
güneþli öykülere küskünlüðünün nedeni
ve sanki nerde buðulu bir göz görülse
bizim yarým kavuþmamýz
birbirimizdeki kimliksiz özlemlere
ki
yollar ayaklarýma dolanýrken
düþtüðüm sensizlikte
yalnýzlýðýmý bile kýskanýyorum...

yanýmda üþüdüðün anlar gibi
mutsuz
uzaðýmda durduðun anlar gibi
yurtsuzum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: