Nazlıcan

Gecem infaz doludur,
Gün aðarýrken.
Bakýþlarýnda yargýladým,
Seni nazlýcan.
Ýlmigin en yaðlýsýndan,
Ucunda pirsultan.
Deniz mavide batýk bir anka,
Küllerinden doðacak gibi.
Ve sen,
Suskunluðuma asýlý ümitsin,
Alageyik aþkýyla baðlayan.
Gözlerinde asýlasým gelir ansýzýn,
Nazýmýn Ýstanbul sevgisince.
Al þafaðýnda,
Yýrtýk sevdalarýný süpür,
Bütün devrimlerin nazlýcan.
Sarý saçlý adam gelmez artýk,
Ýnsanlýk koynumda yýlan.
Kör kurþun canevimde gezinir,
Ninnilerim yetim þimdi nazlýcan.
Kýnaya banýk ümitlerim,
Telli duvaklý gelin olmuþ,
Aðýtlar uðurlar albayrakla nazlýcan.
Bir yanýk türküyüm ben,
Sol yaným hep acýyor,
Yalnýzlýgým içimde topallýyor.
Kavruk baþak ektigim ümitler,
Sen gittin gideli toplanmýyor nazlýcan.
Beyaz sayfalar karanlýk kokulu,
Otlarla bezenmiþ.
Suskunlugu asalet saydým,
Kalemi kurþun bir þairim,
Dillerim Lâl þimdi nazlýcan.

Sosyal Medyada Paylaşın: