Artçı Şiir...
Elimi uzattýðýmda yýldýzlarý tutacaktým güya
Yumru kalan kalbine yontacaktým kendimi
Aþk kipine banýlmýþ her cümlenin
Paragraf baþýnda durdum, düþündüm
Geliþim süreçleri prematüre baðlamýndayken plasentamýn
Eþi de zorluyor ana rahmini acýlarýmýn
Ýkiz geçinen sol kaburga kýrýklarýmýn
Diðeri yok edecek yüzünü!
Her defasýnda artçý geliþlerinin
Yüzsüzlüðünde kývranmýþ suni sancýlarým bu
Serumsuz vurgunlarýndan aðrýlarýma tükür!
Tükür ki umursamazlýðýnda yoluna düþtüðün
Ankara’nýn anýt mezarlarýnda ara benliðini
Bir aslanlý yol çiz bahtýna
Artýk bundan sonra ne çýkarsa
Ýz düþürsün bendeki sen yokluðuna
Kast edilmiþ her linç eþiði adýmlara maruz kalýþýmla
Debelenerek söylüyorum þahsýna
Hadi yok ettiklerin için aðla!
Kýldan incelerle dolu merhametsiz iman tahtana
Aðlamaya niyetli bakýþlarýndan sualini
Geciktirmeden alacaðým
Sus baðladýðýn köpek gürültüsünü
Hangi it ulumalarýnda bulacaktým
Þu at meydanlarýnda koþumlanan arsýz da kimdi?
Ýnan silmiþim o arsýzý çoktan
Puþtluðunda gecenin arka sokaklarý
Lekelediklerini askýya almýþ da beyaza boyuyor
Kol kýrýk yen içindeyken sessizliði
Ömürlük aþkýn bakirliðine kanlý neþter miydi o elinde ki?
Sevgilim vallahi ömürsün
Özgürlük anýtýndan baþlatma þimdi
Gece vakti, dem bu dem; vakit ölü
Hadi yorgan döþek serildi göðün göklerine
Göz izan duymadan esaretimi
Ýndirsene þu heykeli.
ocak sonu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.