Aklıma Gelme

Aklýma geldiðinde,
Beynimdeki hücreleri birer birer öldürüyorsun önce,
Sonra gözyaþlarýma atlama komutu veriyorsun gözlerimden..
O an canlandýrýyorsun geçmiþe dair her þeyi;
Unutma kararý aldýðým anýlarý..
Ardýndan kalbime kadar iniyor,
Ateþin bile olmadan isyanlarla yakýyorsun canýmý.
Ve ele geçiriyorsun;
’Seni unuttum’ diyen bir adamý..

Unutulmuyor iþte..
Hatýrlanýyorsun,
Hatýrlatýyor çalan þarkýlar, izlenen filmler, içilen sigaralar..
Hemen hemen her þey iþte,
Saysam þimdi dünyalar kadar..
Gökyüzünü seyrederken mesela;
Gözlerine benziyor yýldýzlar,
Ay oluyor yanaklarýn,
Gecenin karanlýðýna örülüyor saçlarýn,
Gök yüzün olduðunu farkediyorum..

Yer yüzü ise,
Yar yüzü oluyor..
Beynime kazýdýðýn gidiþlerin..
Abartmýyorum,
Yollar bile biz kýrýntýlarýyla dolu,
Döke döke gitmiþsin aþkýmýzý..
Ne gerek vardý ayrýlýða,
Görmüyor musun þu israfý?
Gördüðüm her izi, ayak izin zannediyorum.
Köþebaþlarý, caddeler, sokaklar..
Sanki gittiðin yeri gösteriyor tabelalar..
Kandýrýyor,
Çocukca oyunlar oynuyor bana,
Dalga geçiyor;
Boðuluyorum..
Çýkmaz sokaklara götürüyor beni,
Çýkmaz þansýma,
Yorgunum,
Ulaþamýyorum da sana..

Aklýma gelme diye þizofren olmak istiyorum..
Öyle akýlsýz, öyle sensiz yaþamak iþte;
Ömür boyu..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: