Vazgeçilebilirliðim yüzüme tokat gibi vurulduðunda anladým
Benim gururum öksüz, inadým topalmýþ
Meðer aþk
Çöl susuzluklarýna yazýlan bir aðýtmýþ
Okyanuslara karýþan birkaç damla gözyaþý
Sonsuzluða fýrlatýlan küçük bir taþmýþ...
Korkma, Ýsyaným sana deðil
Ruhumun, aklýma söylediði hüzünlü þarkýlara kýzýyorum ben
Kalbimin aþka muhalefetine yanýyorum
Çünkü hep aynýdýr bu masal ve hep aniden bastýrýr hazan aþkýn kayýp kýyýlarýna ,
Sararýp solan yapraklarý taþýyamayacak kadar yorgun kalýr dallar
Dermansýz topraklarda kaybeder maviye olan tutkusunu yeþil
Bütün iklimler aðýr aðýr iþgal edilir hüzün tarafýndan,
Kan emici vampir gibi
Koþmak baðýrmak yalvarmak boþuna bir gayrettir atýk
Ve koltuk deðneklerini bile çok görür sana hayat.
Hani aþksýz yaþamam sanýrsýn ve en kýsa yoldan ölüme atlamak gelir ya içinden
Ýþte o an anlarsýn
Aðladýðýn kadar güçlü
Sustuðun kadar suçlusundur