koridorlar
Karanlýðýn gölgesinden yayýlan siyahi kokular,
Çürümüþ yosunlar.
Ölüme yaslanan kayalýklar
Kayalýklarýn üstünde oturan,
Yalnýzlýðýna bakan yaþlý bir adam…
Kendi geçmiþinin kokuþmuþluðu sinmiþ üstüne.
Kayalýklardan hayallere doðru Yürürken,
Geçmiþini geleceðine çaðýran
Ayaklarýndan baþlayan sonsuzluða uzanan..
Birbirine dolaþmýþ binlerce koridorlar…
Hangi tarafa gitse
Koridorun sonunda onu bekleyen yaþlanmýþ acýlar,
Yüreðinde eskitemediði üþüyen alevsiz korlar.
Bir ayaðýnýn altýnda kayalar..diðerinde
Ucuz bir ölümü hatýrlatan uçurumlarrr…
Avucunda kurumuþ yapraklar
Saçlarýnda yýllanmýþ beyazlar
Gözlerinde seneler uzunluðunda damlalar…
Kaç yýl oldu gitmeyeli bilenmez .
Gideceði muhtemel
Hayatýndan arta kalan zamansýz mekanlar..
Bütün duygularý ölüme bir adým kadar yakýndalar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.