kahrolan aşk

Zifir rengi zindan bir geceyi
Kara bulutlarla boyamak istiyorum.

Alev kýzýlý hoyrat damlalar düþmeli dörtnala,
Ateþ yaðmalý göz pýnarlarýndan.

Son kez sokaklarýnda yaðmak,
Damla damla kahrolmak,
Zirvelerinde sarp kayalar olmak,
Çýkýldýðýnda en tepesine,
Ýnilmeyecek bir yol olmak istiyorum,
Bizim köyden sizin köye…
Dönüþü olmayan,
Gidiþimde adým adým sen kokan,
Baþý sen, sonu sen bir yol…

Vardýðýmda, aþka doðru durmak,
Girildiðinde bir daha asla çýkýlamayan,
Zirvelerde kuytu bir maðaran olmak istiyorum…

Sensizliði unutturmayacak
Uçurum olmak istiyorum.

Denizlerde kan kýzýlý vahþi dalgalar,
Hapishanelerde soðuk parmaklýklar,
Mezarlýklarda taþ,
Yazýn ortasýnda kar olmak istiyorum
Son kez…

Ýstedin diye
Bu gece kahrolmak istiyorum.
Çýldýrmýþçasýna aðlamak
Ve ölmek istiyorum,
Yazýn en ayazýnda donarak…

Hoþça kal yaban çiçeðim…
“Kahrol!” dedin ya bana;
Hiç bir þeyin önemi kalmadý bu aþkta…

Bil ki…
Ölümüm kol geziyor
Ayaklarýnýn ucunda…








Þiirime katkýlarýný esirgemiyen ,yorumuyla þiirime ruh veren ; büyük ustad suskun bir adam (turgay) bey’e sonsuz teþekkürler...

Sosyal Medyada Paylaşın: