yolcu soðuk buzlu anýlar yüklenmiþ
sunaðýn da adý kar tanesi çýð’lar
iniyor umudun anayurduna
kar topu elinde erirken
daðlarý yalayýp
ýþýðý azýk edip
eylemler türetiyor hüznü buruk
dönüþü baþlýyor yolcunun
kendi yolunda yükselerek
uzanýyor tutamýyor
ýramýþ yollarda nigâhý
sessiz ve kesik kesik
âþký konuþuyor
imbiðinden aktýkça yaþ
yuvarlak çukurlarýnda biriken
kömür karasý özlemin
bir ucu ufukta
diðer ucu
her hangi bir sýzýntý
kendini gösterdiðinde
yontulur sonsuzluða açýlan kapý
mervaniler’i okur yolcu
bastýrýlan herþey
hayatýn süt çocuðu gibi
her sabah kuþkuyla yola düþen
olduðu yere sýðmayan insanýn anlamý varsa
bir çýðlýk ezgisine
son nefes yürür fýrtýnada
dünya üzerinde bir nokta yer deðiþir
durma yola devam
durma kendi tarihini anlat!
ruhundan taþarken hayat.