her gece daha da korkuyor kalbim her uyanýþta daha da terliyor bedenim kaçmaktan sýkýlmýþ ruhum, çýkmayan yollarda megerki çoktan kaybolmuþum
gördüðünü sanan gözlerle usul usul bakmaktan tarifini bile bilmezken biliyor muþ gibi yapmaktan kalbim zar zor atarken yaþamaktan hergün baþkasýymýþým gibi rol yapmaktan yoruldum artýk
ne kadar güç karanlýðý aydýnlatmak ne kadar kolay eller boþken savurmak ne kadar acý sesine muhtaç kalmak ya da herþeyi ardýnda býrakýp kaybolmak ne kadar da zormuþ keþkelerde bogulmak
oysa sansý vardý ruhumun bense çaresizce þeytana sundum senmiþsin gibi herþeyi kalbime kalbimi de sen gelirsin diye rafa koydum, ben, sen diye hep aðlayýp durdum,
rýhtýmda bekleyen bir gemi dilerdim hep belki de sadece senle kaçmak için gitmek için, seni kaybetmek için deðil, yok yok böyle yalnýz kalmak için deðil, oysa karanlýktan korktugumu bilirdin sen neden söndürdün giderken ýþýklarý, neden yaktýn tüm anýlarý, ateþe mi sattýn sende benden kalanlarý, oysa býrakmazdýn beni sen suçsuz bir mahkumu idamla cezalandýrmýþ gibi ellerimi kollarýmý baðlayýp gider gibi, terkeder gibi, bunu yapan sen deðilmiþsin gibi, kapýyorum gözlerimi git hadi þimdi, terket ruhumu sen deðilsin içimdeki direnecek gücüm kalmadý ama bilmelisinki, sen gelene dek vermeyeceðim son nefesimi, sen yeniden benimle olana dek.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.