Bütün þiirlerimde baþlýk olarak adýný yazdýðým sen; Þimdi boktan bir cümlede, ’O’ nun yerini tutan gizli öznesin...
***
Sana sen’i anlatýrken bile "Sen ki" dedim. Öyle bir aþktý ki bende ki; ’Ki’ yi bile "Sen"den ayrý yazdým...
***
Bizim kavuþmamýz imkansýz sevgilim. Mecnun kadar aþkýmýzda olsa, kitaplar dolusu þiirimde olsa, Ne aþk nede þiir yetmiyor eve ekmek almaya... Bîr sarhoþ þairim, maaþým þiirlerim emekliliðim öldükten sonra. Dedim ya kavuþamayýz. Zaten nerde görülmüþ þairin þiiriyle evlendiði..
***
Hep tekil þahýslarda karþýlaþtýk seninle. Ben ’sevdim’ dedim, Sen ’sevdin’ dedin. Ama bi türlü "sevdik" diyemedik...
***
Oysa ne çok istiyordum seninle bir kareyi paylaþmayý. kýsmet mi olmadý, yoksa düðünümüzden önce aþkýmýzýn cenaze namazý mý kýlýndý bilmiyorum. Ne kadar beðenmesen de hâlâ saklarým damat traþýndan sonra çektiðimiz ilk kareyi...
***
Basitmiþ sana yazdýklarým! Sanýyorlarki sevgilim, sanki sen beni çok özenle sevdîn...
***
Saat gecenin bir vakti, sen zaten yoksun. korkuyorum yalnýzlýktan, nerde ilham denen o peri...
Emre DANABAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emre Danabass Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.