Kim daha yalnýz kalacak bu gece
Kim daha fazla gözyaþý dökecek döþeðinin sýcaklýðýna bilmiyorum
Ama
Üstünü usulca örtmüþtüm Leylanýn
Çýplak harflerin en güzel teslimiyetiydi
Bir aþk þiirinin sessiz finali gibi tükenen
Asiliðini öldüren noktalarýn birbirine son bakýþý gibiydi
Bir daha tesadüflere inanmayacak tebessümlerin yýkýldýðý
Kýsa metrajlý hüzün usturasý kadar
Keskin anlarýn denklemine dönüþen X in
Y ekseninden uzaklaþarak meteora dönüþmesi
Birkaç saniye içinde kalp coðrafyasýnda
Her bilinmezin içinde tüm ýsýsýný kaybetmesi
Yani yerçekiminin cinayetiydi
Sinek yediliði fýrlatan ayakkabý boyacýsýnýn
Martý simidine dönüþen gökyüzünde
Vapur korkuluklarýna týrmanan kuþ bakýþý geçiþlerini anlatýyordu
Geceye dönüþen üç parmaklý belediye bandocusunun
Kýpkýrmýzý üniformasýndaki devrim sancýsý gibi yalnýzdý
Ki ufak bir kýz çocuðun dondurma isteðine dönüþüyordu gözleri
Batan bir zamanda seksenlik bir dedenin
Can yeleðini o çocuða uzatma aný býçaklýyordu kalbimi
Kim daha fazla seviþecekti bu gece
Kim daha fazla gömülecekti topraðýn kýlcal þefkatine umursamýyordum
Ýlk defa son anlarýma yüzerek
Ve boðulacaðýmý bilerek uzaklaþýyordum
Ama
Üstünü usulca örtmüþtüm Leylanýn
Ýnsanýn aklýnýn ucu yaþandý ve bitti demek miydi
Aþkýn aklýnýn ucu dublajsýz bir C vitamini miydi
bilmiyorum
Tünellerde gözlerini yuman korkularým köy istasyonlarýnda
Orman çeþmelerinde býrakýyordu masumiyetini
Portakal aðaçlarý hep bir vagonun geceye sýyýrdýðý
Ýpeksi ýslýk misali daðýlýyordu dudaklarýmda
Ki ben bu yolculuklara hiç çýkmamýþtým
Bir ölüyü yaþatmamýþtým
O son saniyelerde aþkýn geri de býrakacaðý bir yürek masajýydým sadece
Ama kim beni ne kadar asacaktý
Kimin gözleri daha masumdu hiç umursamadým
Bir veda mektubu uçurumunda kelimesiz süzülmelerimle düþtüm yalnýzlýða
Çok sevgiliydi
Kýrlangýç uykularý misali
Üstünü usulca örtmüþtüm Leylanýn…