Yağmur En Çok Saçlarına Yağardı

Yaðmur en çok saçlarýna yaðardý senin,
Ve hava toprak deðil sen kokardý soluduðumda..

Derin bir nefes alýp içime doðru çektiðimde,
Sadece sen dolardýn yorgun ciðerlerime..
Ciðerlerim dinlenirdi..
Ýhtiyaç duyulan oksijen gibi,
Bir nevi nikotin belki de..
Beni sana baðýmlý kýlan,
Sensiz yapamayacaðým duygusunu aþýlayan,
Her neyse o buydu iþte..

Sýðýndýðýn kuru otobüs duraklarýnda,
Saçlarýn yapýþýrdý ýslaklýðýndan yanaklarýna.
Öperdi de yanaklarýný hatta,
Anlamazdýn!
Bir tek ben anlar bu yüzden kýskanýrdým.
Zaten bir tek ben yalnýzdým,
Bu kente yaðmur yaðdýðýnda..

Yaðmur en çok saçlarýna yaðardý senin,
Ve ben,
Þemsiye olmak isterdim ellerinin arasýnda.
Biraz da ýsýnmak için,
Üþümemeyi merak ettiðimden soðuk havalarda..
Islanmasýn, bozulmasýn saçlarýn;
Dalgalansýn diye esen rüzgarlarda..

Sonra otobüs alýp götürürdü seni kuru duraklardan,
Ben yolunu tutardým kapýsýný kalemle açmaya çalýþtýðým evin,
Islak ýslak bakakalýrdým sadece arkandan..
Þiirini kaybederdi þair,
Þuurunu kaybederdi kalem,
Kimsesiz satýrlar yazardým..

Herhangi bir binanýn ýslanmaktan koruyan balkon altýnda,
Beklerdim yaðmurun dinmesini
Ya da dinlemesini beni..
Gittikçe þiddetlense de bilirdim,
Zamanla diner, dinler ve dinlenirdi..

Oysa yaðmur dinince ben yaðardým bu kente,
En çok yanaklarým ýslanýrdý aðladýðýmda..
Gözyaþlarým bir kere bile saçlarýna yaðmadý senin
Ya da ýslanmadý ýslak saçlarýnda gezerken avuç içlerim.
Sen bunu ve beni hiç bilmedin,
Bilmedin..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: