Vuslat Mumları

Arala perdeyi, yollarýma bak,
Sevdanýn þamdanlarýný yak!

Gün çekilince þehrin üzerinden,
Denizler, daðlar aþacaðým.
Biriktirdiðim özlem þiirleriyle,
Beni çaðýran düþlerine koþacaðým.

Yýllara meydan okuyup solmayan,
Yediveren bir gül gibisin.
Biraz acý, fakat doyumu olmayan,
Odun ateþindeki kahve-kül gibisin.

Zaman her þeyi eskitir,
Sana olan sevgimi asla!
Yorgun baþýmý göðsüne yasla.
Hasretinle ak düþmüþ saçlarýmý,
Karanfil kokulu ellerinle okþa!
Nazenin teninde can bulayým;
Sýðýnacak limaným yok baþka.

Lal olsun hüzün, hep gülsün yüzün,
Gece üstümüze yorgan gibi insin,
Isýrgan bakýþlarýnda sýzýlarým dinsin!
Gözlerin en güzel mehtap,
Ölgün lambalar kahrýndan sönsün.

Sarýl sýmsýký, sensizlik sýtmalarýyla
Akdeniz’in sýcaðýnda hep titredim.
Alev kollarýnda çözülsün buzlarým!
Nisan yaðmuru vururken cama,
Saatler dursun, aþk kudursun,
Bahara dönsün ayazlarým!

Kapýný aç, yollarýma bak,
Vuslat mumlarýndan ikisini yak!



16/04/2012
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: