Bugün cumartesi, Bugün gözlerimin yorgun,baþýmýn gövdemden ayrýlmasý gibi. Daha güneþ bile sobelenmedi. Bulutlar bir meleðin matemin den kalan üzüntüsünü yaþýyor hala, Ha aðladý ha aðlayacaklar. Ben beni görmüyorum bu sabah! Gri bir duman kaplamýþ þehri, Duyuyorum ama evler,sokaklar çoktan uyanmýþ. Bugün cumartesi, Kendimi göz bebeklerimden usulca býrakmýþým gibi. Aðýr gelen cesetlerin solumu çürüttüðünü hissediyorum þimdi, Korna seslerinden ürküp yataða saklanabiliyorum hala, Bakkala diye çýkýp evin yolunu unutuyorum mesela! Çok özlüyorum bu aralar, Aslýnda hiç olmayanlarý arayacak kadar! Bugün cumartesi, Benim öldüðüm tarihin bilmem kaçýncý ertesi. Bugün içimdekilerin kumsala vuran bir yardým çaðrýsý gibi.
Bugün cumartesi, Ve unutun her þeyi öz(l)mek için daha pazar gelmedi.
ELif YýLmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.