Zamansız Derviş

sesinle
güneþten bir sarmaþýk dolaþýyor içimde
ýlýk bu baharla yaþamayý seviyorum
çünkü aþýðým adýmý sesleniþine...

ve en sevdiðim yaz düþünün ara sokaðýnda
bir ikindi kahvesiydi gözlerin
demek ikinci bir kýrkým yok
demek öylesine teksin benim için...

ve zamansýz bir derviþ gibi
þükrediyorum tanrýya
beni sýrf seni sevmeye getirdiði için
haricinde her þeyi yalaným olan
bu dünyaya...

sesinle tanýþmadan kýþtý
biteviye sonralarým
bütünlüðü koca ömrümün
küçücük yarým
anýlar kürüyorum þimdi varlýðýnla
gülüþündeki yazla
ve eskisi gibi üþümeyi unuttum
cadde sokak
köþe bucak
tir tir yanýyorum...

saatleri nasýl þaþýrýyorum
bir bilsen
zamaný seni sevmelerime böldüm
sabah bulutlarý saçýn
öðlen göðü serin soluðun
akþamýn ilk alacasý göz bebeklerin
hep seninle
hep sendeydim
sana hiç dokunmadan
okþadým ruhunu
baþ köþesiydin
her sokaðýn
ve ben hep sana geldim
ancak sana gelirim...

öncem sonramla bir
yok senden baþka bir ilkim
senden baþka bir sonum
ve sana baþladýðým yerdir
ayný zamanda hayatýn bittiði yer
kanayan uzaklýðýndan baþka yüz tanýmaz
karanlýk yolum
dermaný usanmýþ yalnýzlýðýmý
yüreðime davetsiz misafir
ölümlerle avutuyorum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: