hep bir çýrpýnýþ yolu arardý gözlerim denemekten çekinmezdim asla güneþin batmasýna yakýn savrulurdu sözlerim isterdim ki karanlýk bastýðýnda kalsýn yanýbaþýmda
oysa sen hiç gelmezdin...
içimde bir heyecan uyanýrdý bazen ürkek bir ceylan,bazense gururlu bir aslan duygular kalbimden gözlerine çaðlardý sen giderken sunduðum sevgiyi almadan
gelmeni bekledim...
savururken ardýnda kalmýþ aþkýmý rüzgar kaçmak için kendimden,kilit mi vurmalý gönlüme hatýralarý yaktýðým o kahrolasý akþamlar nasýl söz geçirmeli þu vefasýz haine ?
hiç gelmedin...
yine de son bir umut bekler cebimde dünleri geri getiremesen de yarýným olabilmen için ama o umut bir kurþun gibi iþlenmiþ sevgime ben çýkartmak isterken elimle çaresizce kanayan bir gül olmuþ,aðlarken için için
sen; seni nasýl sevdiðimi hiç ama hiç bilmedin... Sosyal Medyada Paylaşın:
ağılı papatya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.