YÜZÜMÜN AKSİ VURUR PENCERE BUĞUSUNA...

‘zaman
Dönüþü olmayan bahar misali savurur yapraklarýmý…’

Ýnadýna yaþamak vardýr
Yaralý bir kuþ gibi toplayarak yerden sen’li kýrýntýlarý
Ve sonra ölmek açlýktan
Kalabalýk bir savaþ meydanýnda
-yara alarak sen yanlarýma-
Ölmek!

‘Her biten nefeste
Avuçlarýma dökülür teninin hayal parçalarý’

Gözyaþlarým dindirmezken korlarý
Nasýl da küllendi mýsralar
Bir yýllýkta kaybolan fotoðraf gibi
Býrakýp gittin beni karanlýða
Þimdi sensiz kalmýþ yüzümün
Aksi vurur pencere buðusuna…

‘zor
Her defasýnda baþlayabilmek yeniden’

Ayaða kalkýp silkelemek
Senden kalan tozlarý üzerimden
Ve daha yürümek nedir
Bilmezken…

‘gündüzü baðlayabilsem geceye
Gece sabahý bulmaz sensiz bu þehirde’

Gittin…
Ellerimde paralandý düþlerin

Öylesi hýzlý
Öylesi aniydi ki gidiþin
Kara haberden daha tezdin…

Belki sol yanýmda hala gülümsemektesin
Fakat dünlerime ayna tutmuyorum artýk…

Bugün çok özledim seni,
Gözlerinden yaþlarý süzülen yüzümün
Aksi vurur pencere buðusuna
Hala…


Aslýhan GÜREMEN
Sosyal Medyada Paylaşın: