Kapatmalýyým kapýyý, kusura bakma!
Yoksa yine içeri süzülür kaçtýklarým.
Ben onlara pencereden bakmayý severim,
O zaman acýtmýyorlar canýmý.
Bu yüzden ne olur kýrýlma,
Hoþçakal demek zorundayým.
Ama þunu bil, bu birkaç saniye bile yetti
Gözlerindeki þeyi görmeme.
O görüntüye o kadar ihtiyacým vardý ki
Aynalarýn ne zamandýr benden esirgediði!..
Öyle bir kadýn olmam için
Bakýþlarýn gerekiyormuþ demek ki!
Kapýyý kapattým ve geri döndüm aynama,
Baktým durdum yüzüme,
Hala gözlerindeki kadýndan bir parça
Kalmýþken üzerinde.
O parça hep olsun istedim yüzümde,
Senin bakýþlarýný hep taþýsýn.
O zaman pencereye koþup
Çaðýrmak istemem seni þimdiki gibi.
Aynaya bakmam yeter
O kapý aralýðýndan giren büyüyü
Yaþantýmda hep var etmeme.
O büyü olup gözlerindeki alevi tutuþturanýn
Ben olduðuna inandýrabilmeme kendimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.