"Kökleri âtide koca devlet"tik
Hâdim-i Ýslam’ken ýrkýmýz bizim...
Küçük bir beyliði eþsiz dev ettik
Bir orduya eþti kýrkýmýz bizim.
Dikeni "yakýþýr" diyerek güle
"Nîmet-i Rahman"dý çekilen çile
Ýlâhî pýnardan dolup aþk ile
Gönüller sulardý arkýmýz bizim.
Zalimin hasmýydýk, kimsesize kim
Timsal-i vefaydýk, kalplerde mukim
Gâh Yûnus, Velî’ydik, gâh Lokman hekim;
Ab-ý hayat idi zerkimiz bizim.
Bir "Kýzýl Elma"yý yazmýþken düþe
Paramparça olduk; bakýn þu iþe!
Haine haz verdi, namerde neþe
Ecdadýn yolunu terkimiz bizim.
Sevgi tükenince kalp denen özde
Öfke yuva yaptý gönülde...gözde.
"Mü’minim" diyenin delîli sözde!
Kalmamýþ münkirden farkýmýz bizim.
Yolunu gözlerken Nesl-i Asým’ýn
Muhatabý olduk Türk’e hasýmýn
Hançeri sýrtýmda dünkü masumun
Bîkarar, bîçâre erkimiz bizim.
Kansere dönerken tefrika uru
Asra tevdî ettik bütün kusuru.
Sarsýldý kal’amýn en muhkem suru
Garbýyla kavgalý Þark’ýmýz bizim.
Düne dek tarihe verirken ayar
Ah çekiyor Çýnar, bu câným diyar
Düþmanýn gözünde "yorgun, ihtiyar
Virâne" bin yýllýk barkýmýz bizim.
Yâ Rabbi, yardým et, üstün gelsin us!
Daðýlsýn Hilâl’in üzerinden pus.
Gaye vahdet olsun, ayrýlýk kâbus
Ki dönsün yeniden çarkýmýz bizim.
Mecit Aktürk