Aklımdan Geçiyorsun

Önce gözlerin geliyor aklýma, sonra ellerin, ipeksi saçlarýn..
Aklým bir türlü ermiyor ama güzelliðine,
Þu an baþýmda deðil sanýrým..

Aklýmdan geçiyorsun..
Sanki avuç içlerini gezdiriyorsun beynimde,
Þevkatle okþuyorsun düþüncelerimi;
Düþlerime uðruyorsun..
Anýlarýmýz canlanýyor sayende,
Silinmeye yüz tutmuþ izlerini tazeliyorsun her seferinde..
Herkesten sakladýðým masum düþlerimi de görüyorsun,
Seviyorsun onlarý yine
Ve tekrara alýp kapatýyorum gözlerimi;
Ýzliyoruz birlikte..

Ne çok hayal kurmuþuz öyle..
Ayný üniversiteler,
Ayný þehirler,
Ayný ev belki de..
Hem de;
Çoðundan haberin olmadýðý,
Gerçekleþmeyeceðini bildiðim/iz hâlde..

"Gözlerin kadar küçük bir dünyadayýz ama,
Gözbebeklerin kadar masum deðil hiç kimse.."

Son derece kusursuz bir biçimde yaratýlmýþ yüzün,
Bir de gamzelerini öpen gülüþün yok mu..
Allah’ým hâlâ unutmadým o gülüþü,
Eskimedi sakladýðým fotoðrafý;
Sarýldýðým hâlde geceleri,
Hiç buruþmadý..

Aklýmdan geçiyorsun,
Ama sonra da gidiyorsun..
Dur diyemiyorum,
Kal diyemiyorum..
Gel diyorum sadece, gel..
Çok fazla özlettirmeden kendini
Ve unutturmadan kurulan hayalleri;
Bir daha gel..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: