Ben aðlarken kimse yoktu yanýmda. Sonbahar hüküm sürerdi gönlümde. Kýyametler kopardý yalnýzlýðýmda. Yapraklar dallarýndan dökülürken yerlere, Çöpcüler toplardý hüzünlerimi. Bir yerlerde biriken yalnýzlýðým, Kucaklaþýrdý çöp arabalarýnda. Ben aðlarken kimse yoktu yanýmda. O en çok sevdiyim,caným dediyim, Aleminde savururdu dumanlarýný. Çiðnerdi,ezerdi,bilmezdi,görmezdi Ayaðýnýn altýndaki yüreyimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
emelist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.