yine bir akþam üstü elimde bir kalem, bir kaç kaðýt savruluyor rüzgarla, bir kaç kaðýt ýslanýyor yaðmurla...
aklým beni terk etmiþ çoktan... senin gidiþinden daha yankýlý oldu onun beni terk ediþi... öyle bir býraktý ki beni direnemez oldum senin yokluðuna, tutamaz oldum göz yaþlarýmý ve her göz yaþýma omuzunda akýttýðým yaþlarmýþ gibi sarýldým... sana dokunmuþlar gibi...
biliyorum... ayný yolda yürüsekte ayný noktaya varamýyoruz. biliyorum deli diyeceksin diyorlar da, ama bazen hatta sýk sýk senin yürümüþ olabileceðin yollarda yürüyorum. senin bastýðýn taþlara basabilmeyi umut ediyorum.
biliyorum... ben aslýnda seni deðil kendimi arýyorum...
alýþýyorum karanlýk gecelerde hasretinle seviþmeye. direniyorum baþka gözlere akýtmamak için yüreðimi. savaþýyorum içimdeki seni katletme diye. gülüyorum hemde çok karþýma çýkan herkese. çünkü beni gördükçe adýmý adýnla ansýnlar diye...
aklým beni terk etmiþ çoktan... o gittiðinden beri kalbim hükmediyor bana.
bir cin çýksaydý karþýma hani týpký masallardaki gibi ve olsaydý bir dilek hakkým ne mal mülk ne þan þöhret ne saðlýk sýhat ne de seni dilerdim... açlýktan ölmek üzere olan bir çocuk edasýyla gözlerim masum yüreðim fýrtýnalar kopan bir liman baþým dik... sesim titremeden tek istediðim þeyi kendimi dilerdim... açlýktan ölmek üzere olan bir çocuk edasýyla az sonra öleceðimi bile bile kendim olarak ölmeyi yeðlerdim...
ve bir kahkaha atar adýný adýma ekler seni kirletmeden ben olarak çeker giderdim... Sosyal Medyada Paylaşın:
Aforizma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.