Suskun kalsýn ne çýkar ahde bîvefâ kalem
Varsýn mürekkebini yalan yanlýþa satsýn...
Destanlar dile gelsin, dinlesin cümle âlem
Mazimi bilmeyene beni tarih anlatsýn!
Anlatsýn, es geçmeden en baþtan baþlayarak
Bilmeyen bilsin kimdi topraðý kanla karan...
Kimdi þanlý süvâri nefsini taþlayarak
Küçücük bir beylikten nice devlet çýkaran...
Ne iltimas beklerim, ne zerrece abartý
Namuslu bir îtiraf, hakikat yeter...yetsin!
Mümkünse ard niyetsiz þanlý mazimi tartý
Ertuðrul’la baþlasýn, Osman’la devam etsin...
Ki görsün iz’aný kör Kanunî kim, Yavuz kim
Kimdi çaðlar kapayýp ölümsüz çaðlar açan...
Mevlâna kim, Yûnus kim, anlasýn kýlavuz kim,
Kim zengin kültürüyle tarihe ýþýk saçan...
Bir yaným þark’ý söyler, garb’a dönük bir yaným
Gezdiðim diyarlardan silinmez izim benim.
Nerde bir mazlum görsem akar çeþm-i giryaným
Dindirmeden âh’ýný yorulmaz dizim benim.
Mühür vurdum çaðlara; tarihim tanýk buna
Mefkûrem "kýzýl elma"; ne býkar, ne cayarým.
Dinmez dünya durdukça içimdeki fýrtýna
Þeceremi sorana izâhý zûl sayarým.
Boynum zincire gelmez! Hasmýyým esaretin
Bedeliyse öderim göz kýrpmadan...canýmla!
Anlamý adým çýkar her dilde cesaretin
Ye’si daha tohumken boðarým îmânýmla.
Karalar baðlasa da hüzünle akan Tuna
Umûdumun üstüne karanlýk çökmez benim...
Gayem Hakk’ýn rýzasý; beklemem meth-ü sena
Hasmýmsa hedefteki kurþunum sekmez benim.
Hainler sanmasýn ki "sahipsiz ovam, yuvam
Þehit kokan vataným alçaða açýk arsa!"
Son nefesi vermeden son bulmaz benim dâvam
Aþarým her engeli...bahtýma ne çýkarsa.
Ahdettim, yemînim var; cehennemler kudursa
Þaþmaz asla yönünden Hakk’a dönük sûretim...
Yeni yetme Nemrut’lar yoluma tuzak kursa
Çelikten irâdeme yön verir basiretim.
Ey Yadigârý Güzin! Nöbetinde ben varým
Sana olan bu sevdam þehadet ile biter...
Budansa da kimi gün filiz veren çýnarým
Mütebessim çehrenle süzül/sen bana yeter...
Mecit Aktürk