abla parmağı
milim milim yaralarým var
senin deðil, baþkasýnýn kardeþi olmak gibi
zaten hiç olmamak gibi
olmadýðýný anlayýp, çabalamak gibi
çabalarken her adýmda bir ayak parmaðým kýrýlýr
koparmak isterken onlarý,
baþkasýnýn ayak parmaklarýný "abla parmaðý"ymýþcasýna sevmen gibi.
milim milim ilerler gözyaþlarým
hiç aðlamayýp, "abla parmaðý"nýn üstüne bir kova su dökmek,
yýkamak onu safça, tutkulu
kýrýk, kangren parmaklarýysa itmek.
onlarýn üstüne hiç gözyaþý deðmedi zaten,
çatlaklarýnýn arasýna girmedi hiç yaþam suyu,
ona sýfýr geriden baþladýlar hep, ilerleyemediler de.
dilim dilim parmaklarým var artýk,
fazla görünsün acým, belki o zaman aðlarým,
ama gözyaþlarým hep baþka "abla parmaðý"nýn içinde,
benim olmayacak, sahip olduðunu sandýðým halde.
abla parmaklarý alacaklar parça parmaklarýmý
geri vermeyecekler bana
buna deðer görmeyecekler belki de,
deðersizliðim için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.