Aðlýyorsun.. Çapaklarýna bile deðer biçtiðim kirpikleri, Akan rimelinle beraber Gözyaþlarýn öpüyor þimdi gözlerini..
Kýskanýyorum.. Gözyaþlarýn yanaðýna deðince, Boynundan koynuna doðru süzülünce hele.. Caným yanýyor.. Mendil satan çocuklar ölüyor sanki aðladýðýnda, Peçeteler eriyor saklandýðý poþetlerinde hýzlýca.. Ya da kilitlemiþler gibi Hiç birinin paketini dahi açamýyorum, Ellerim titriyor; Çaresiz kalýyorum..
Gözlerine dokunmak istiyorum sonra, Beyaz mendil yaptýðým ellerimle gözyaþlarýný silmek.. Ellerimi bu bahaneyle de, Gözlerinle öpüþtürmek.. Ama ellerim acýyor gözaltýna girince, Asit gibi yakýyor parmaklarýmý yaþlarýn.. Önce parmaklarým, Sonra da bütün bedenimle; Eriyorum..
Aðlýyorsun.. Ýþte o zaman; Bir fýkra olmak istiyorum seni güldüren Ya da bir masal, Sonu mutlu biten..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.