Demedi Deme
Kalbimiz sevdanýn toz pembeliðinde
Ben nefret mahallesinde
Yürürken dik kaldýrýmlarda
Sen sevda sokakta
Dalarken serapsýz rüyalarýna
’Bana gelemezsin’ deme!
Ben derin vadilerin ucunda dipsiz uçurumlarda
Sen bir kulaç ötemdeki denizlerimde
Çaðýrdým hadi gel artýk yanýma
Utanma, arlanma, gocunma...
Suya dalman bir adýmýna yeter
Yüzme biliyorsan baþým gözüm üstüne
Konuþ ama,
’Bu þiir böyle kalmamalý’ deme!
Efkar yýktýðýnda gecelerimi
Týlsým ol þehrime
Uykudayken þiirlerime gelme
Rüyalarýma gir ama,
’Aþk deme, sevda deme...’
Deme iþte deme!
Of aman gýna geldi derdine
Ýstersen bir sus artýk þu þiirde
Sus ama,
Þimdi sen ’bana yazamazsýn’ deme!
Satýr baþlarýnda asarým seni ünlemsiz kelimelerimle
Kalýrsýn soru cümlelerinle
Gitme...!
Dur olduðun yerde
Az bekle lütfen
Bitmek üzere kan revan içinde
Son mýsralardayým bekle geliyorum iþte
Þayet bekliyorsan,
Baþým gözüm üstün(d)e demedi deme!
NeYzEn.. 03.27.2009
Bülent Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.