Gül Kırmızı ve Aşk Sızı
Sen gittin, hazan düþtü bahçemize
Sen gittin, tarumar oldu her þey
Sen gittin, geriye doyumsuz bir aþk býraktýn bize.
Sevgili
önce kum deryalarýna düþtük sonra serâba
bugüne kadar umutlardý bizi ayakta tutan
sevdandý kimsesiz çöllerde yürekleri bir tutan
yalnýzlýða açýlýr sensiz bütün kapýlar
sen yoksun diye sicim sicim karanlýk yeþerdi içimizde
dalga dalga hasretindi kalbimizde alevlenen
gönlümüze batan dikenler ne ki
büyüttüðümüz güller sadece sen kokmak içindi.
Sevgili
en haþin haliyle girdaba düþtük
sensizliðe sürgün edildik ilkin
sonra maðara arkadaþýn býrakýp gitti bizi
sonra kýlýçlarýn efendisi
ardýndan cennet gençlerinin efendileri
ve diðerleri birer birer býrakýp gittiler bizi
dilimiz lâl, âmâ kaldý gözlerimiz
sen olmasaydýn kalpler sevmeyi öðrenebilir miydi
ey ihsanda nisan bulutunu geçen Sevgili.
örümcek, gözlerde hâlâ en kalýn perdedir
sýrlarýn sýrrý kisranýn sarayýnda
ondört burcunun düþtüðü yerdedir.
en büyük mucizen Kurândý, sonra Sendin
güneþi sað eline, ayý da sol eline alsaydýn
yine de çözülmezdi ebterlerin kalbindeki kir.
ey ay yüzlü güzel
bütün kelamlarý yazan kalemin emriydi gidiþin
oysa ne kadar çok beklemiþti geliþini Hira
ne kadar da çok yolunu gözlemiþti Râhip Bahira
bir tek Bilâl deðil, cihan alýþmýþtý sana
hüzündü ardýnda biriktirdiðimiz
yokluðunun vadilerinde yuvarlanýrken
yaralý kalbimizin fýsýltýsýna
günâha battýk ama konuþan gözlerimizin hýçkýrýðýna
tebessüm sadakadýr fermânýnla
bir damla bengisu ver nolur
nolur nûrunu gönder yoksul umutlarýmýza.
asýrlardýr yetimliðe açýlýr gözlerimiz
bir pazartesi ilk defa, aþk gibi aþk yaþamýþtý dünya
ilk defa karþý karþýya gelince Bedirde baba ve oðul
çoðalmýþtý dillerdeki keþkeler
haberler uçuran bir güvercinin kanatlarý altýnda
eleverir bizi ahir zaman.
Sen gittin, hazan düþtü bahçemize
Sen gittin, tarumar oldu her þey
Sen gittin, geriye doyumsuz bir aþk býraktýn bize.
hicretimiz var kervan kervan yurduna
bizi de coþkuyla karþýlar mý Medineli kadýnlar
kardeþ kabul eder mi ensar bizi de
ondört asýrdýr takvimlerde kalýnca bahar
adý Muhammed olmayan güller dövünür.
omuzlarýmýzda taþýyamadýðýmýz en aðýr yük
bestelenmemiþ gidiþindi, sevdandý
hasretindi her taþa desen desen nakþettiðimiz.
ey gecemizi gündüze çeviren Sevgili
kardeþin Yusufu görüp
ellerini kesen kadýnlar
seni görselerdi kalplerini keserlerdi
nisaný unuttu yokluðunda dünya
nisyan sardý bütün cihaný sen olmayýnca
her hayat bir ýrmaktýr sana akan
yolu sana kavuþamayanýn
daim zehirdir damarlarýnda dolaþan.
yüzünü göster aðustos gülü oluversin ateþ, çöller vaha
sen olmayýnca gökler bir damla rahmet indirir mi
hasretinden çatlamýþ dudaklarýmýza.
Necâþinin Zeylâsýndan davet var yine
gel ki nisaný nisan gibi, baharý bahar gibi
aþký aþk gibi yaþalým bir daha
müjdelediðin gibi altý asýrdýr
ezanlar hala dalgalanýr Konstantin burçlarýnda.
heybemizde senin özlemin
dünya saltanatýna bedel kaç insan
hizmetkarýn olmayý istemiþti.
þimdi bahtsýz bir kýtada iz süreriz sana kavuþmak için
þimdi resimlerle tarifsiz uçurum kenarýnda dünya
gül iklimini çoktan yitirdik Sevgili
hicran mevsimine düþtük, masallarla büyütüldük
oysa adýn anýlýnca susuyor bütün masallar
kýrmýzý kokuyor özlemin, gül kýrmýzýsý
ne çok yakýþýrsýnýz birbirinize
Sen ve kýrmýzý!
Sen gittin, hazan düþtü bahçemize
Sen gittin, tarumar oldu her þey
Sen gittin, geriye doyumsuz bir aþk býraktýn bize.
kirli yaðmurlarla ýslanýyor dünya
güneþ, ýþýðýný suçlu indiriyor yeryüzüne
yokluðunda geceler kavuþur mu gündüze
gel, yýldýzlar dökülsün yollarýna
müjdelesinler tek tek Muhammed Mustafayý
gel, yorgunluk çöreklendi yokluðunda omuzlarýmýza
gel, gülü koparmadan sevmeyi öðret bize
seni yaþayýnca gülistan oluyor dünya
seni yaþayýnca gül kokuyor insan.
geldin! bin dört yüz seneler geçti
rüzgarlara kapýldýk firakýnla, izini kaybettik
sen sevmeyi, sevilmeyi öðretirken bize
anne karnýnda kurþun sesleriyle tanýþtý bebekler
sen sevgi ekerken, biz ölüm, biz zulüm
biz sevgisizlik koklamaya baþladýk
ey nebi! senin getirdiðin nurla yeniden dirileceðiz
düþtüðümüz yerden, kaybolduðumuz yerden kalkacaðýz yeniden
ey geliþiyle karanlýklarý aydýnlýða çeviren Sevgili!
bugün gibi yine bir pazartesiydi gidiþin
yüz yirmi beþ bin deðil þimdi milyonlar diyor ki ey Resûl:
"Allah’ýn elçiliðini ifa ettin
vazifeni hakkýyla yerine getirdin
bize vasiyet ve nasihatte bulundun!"
"Þâhid ol yâ Rab! þâhid ol yâ Rab! þâhid ol yâ Rab!"
Zafer ÞIK
05.06.2006
Diyar-ý Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.