yalnızlık ve hüzün...

O Islak saçlarý sanki rüzgarda raks ediyordu....
telleri buram buram mis kokuyor türkü tadýnda derin bir özlem çekiyordu.....
oysa ýslak dudaklarý sevgi kokuyordu,sevgiye aç yüzü hüzün doluydu....
bazý sözcükleri yutuyor bazý sözcükleri ise acý ve hüznün getirdiði keder ile haykýrýyordu,çÜnkü yaþam doluydu....
o hüznün diyarlarýnda doðmuþtu,düþlerini arýyordu hayalerine ulaþmak için.......

o nun adý yalnýzlýktý,tek baþýna oturur,tek baþýna kalkar,tek baþýna düþünürdü...
bazende hayaler kurardý..
kendini bahar kokulu tarhlarda zannederdi...
sevgiyi bulurdu o kýsa süreli düþlerde bile....
mutlu oluyordu sonradan düþlerinin farkýna varýp hüzünlü yaþama dönüyordu....

O nun adý yalnýzlýktý kendisi ile birlikte hayaleri yýkýlan bir kentin düþlerini kuruyordu..
Hüzünlü yüzünde o sýcacýk tebesüm hiç eksik olmuyordu,düþlerini kurarken bile.....

bazen mistik bir yerde oturur,acý bir kahve içerdi,içerken mavi gözlerinde damlacýklar akar,
farkýna varmadan acý ile yoðrulmuþ hüzünlü kahvenin içine karýþýr,derin bir anlam oluþurdu...
onun adý yalnýzlýktý yaþamý ve insanlarý seviyordu,umutlarýn bitiði yerde umutlarý arýyordu.....

onun adý yalnýzlýktý dört tarafý surlarla çevrili kaderine teslim olmak istemiyordu....
yenilgiyi kabul etmezdi,bir gün kurduðu o düþlere ulaþacaðýný biliyordu..



Sosyal Medyada Paylaşın: