Hışırtı...

rüzgar esiyor
bir aðacýn yapraklarýna...
dibine oturmuþ serinliyoruz gölgesinde aðacýn...
bir inilti var belli belirsiz rüzgarýn içinde...
gözyaþý olmaz ki yapraklarýn...
sevinçle salýnýyor aðacýn yapraklarý
þarkýlar söylüyor rüzgarýn eþliðinde
bilmiyor hiçbiri
bir dostlarýnýn aðladýðýný...
bir dalýn ucundaki yaprak öylece duruyor
aðlýyor belli belirsiz
aþýk olmuþ diðer dalýn yapraðýna
rüzgar diðer yapraklara þarký söyletirken
bu yapraða iþkence ediyor
sevdiðini yaklaþtýrýp uzaklaþtýrýyor kendisine...
aðlýyor yalnýz yaprak...
diðer arkadaþlarý rüzgarla þarký söylerken
hýþýrtýlara karþýyor inlemeleri
aðlýyor sesiz ve gözyaþlarý olmadan...
bir müddet sonra baþlýyor ayrýlýðý yapraðýn...
çünkü rüzgar geldiði gibi gidiyor
aniden...
hiçbir izin almadan...
sevdiði yaprak öylece duruyor diðer dalýnda aðacýn;
sonbahar geldiðinde ilk düþecek olan yapraktan habersiz...
ölü bir zaman diliminde sararmýþ ve kupkuru halde
baþka rüzgarýn oyuncaðý olmayý beklerken...

Metin Kaya ÝLHAN
Faroz
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: