ECEL

Haleden âlâ gülüþlerin kýrmýzý,
Müzmin âþýklar tarihine kancalý.

Raks eden dilin; esmer, sarý yâr saydý,
Cebindeki ter, devede kulak kaldý.

Deðirmen gibi öðüttün o günleri,
Sakýz mý sandýn, sen çiðnedin gençliði.

Deðer verdin de; malýn, mülkün yok sattý,
Sevdiðin dünya, seni de çýplak attý.

Serzeniþlerin, ses getirmez geriye,
Görmedin mi hiç, dönen var mý geriye.

Bir adým önün, meyvesidir ecelin,
Ýzini izler, nafiledir sözlerin

Kurþun döktürsen, taksan boncuk baðrýna,
Ömür dilensen, verilmez hiç sadaka.

Uyanýr ruhun, gecenindir gözlerin,
Yalnýzlýktýr hep, sindeki geceliðin

Pasaport vize istemez; münkir, nekir,
Azrail iþte, tutar kabre getirir.

Ekim 2007
Elvan USUL

Sosyal Medyada Paylaşın: