Hasretin Rengi

sararmýþ yaprak gibi aðýr, aðýr,
düþüyorum sonsuzluðun kucaðýna.
hasretin azabýnda,
rüzgarla oynaþtayým.
ruhum son bir dans sarmalýnda.
ben duruyorum, rüzgar semahta,
rüzgar duruyor, ben semahtayým.
bir ömür dönmüþüm, yalan bir aþkla.
son dönüþlerimle, son semahtayým.
virane gönlümde, umutsuz bir yara…
hasretin çilesi, gözlerimin renginde,
sararmýþ yaprak, yaprak…

topraðýn kokusu çekiyor, suskun Ben’i.
dokunuyorum usulca.
tenimde bir serinlik, sonsuzluk hazzý.
uzanýyorum koynuna, sarýyor bedenimi.
bir ömür çektiðim hasret,
diniyor yavaþ, yavaþ.
sýzý dolmuþ azalarým isyanda,
gitme vakti der gibi.
yapraklar dökülür üzerime,
yorgun duygularýmý örtercesine.
solgun yüzümle buluþur toprak,
hasretin rengini çizercesine.

gözlerim son kez uzaklarda.
ufuklar, hüzün dolu ýþýklara arkadaþ,
gökler aðlamakta.
kasvet deryasý olmuþ bulutlar.
ruhumun azaplarý, bulutlara yansýmýþ.
bir ben deðilim, hasretle aðlayan…
coþku doluyor umutlara,
kucaklýyorum damlalarý.
derya olmuþ çaðlýyor yürek,
çýðlýklar atýyorum da, boðazým düðümlenmiþ.
Sessiz, sesiz yaðmuru soluyorum.
anýlara dalýyorum yeniden.
bulanýk sularda kayboluyorum.
hasretin desenleri derin izler içinde,
çizilmiþ topraklara.
birde, suskun dudaklarýma.

titreyen ellerim, isteksizce yazýyor.
benliðimi saran hasret, kelimelerde.
taþ duvarlara özenmiþ þekilsiz harfler,
yazýlýrken korkmakta.
yazmayalý, harfleri unutmuþum.
baþýmý, ellerimin arasýna saklýyorum…
kalemden utanmýþtým.
cümleyi tamamlayacak kelimeyi aradým…
anýlarda bulamadým.
duygular vurgun yemiþcesine,
yaralanmýþ derinden.
cümleyi yeniden okudum, karmakarýþýk.
kelimelerin ilmiyle þekillenen hasret,
siyah beyaz kaðýtlara yazýlmýþ.

bir hasret ki acýsý, her yanýmý sarmýþ.
o hasret ki gözlerde, silik bir rengi kalmýþ.


Mehmet Macit
30.03.2012

hasretin rengi tüter
kara trenden beter
mehmet macit hocama
kalan kokusu yeter

ramazan efe...

Sosyal Medyada Paylaşın: