Dar geldim yine kendime!
Sana sýðýnmak için bahane mi lazým,
Ben de bunu buldum iþte.
Senin geniþ gövden daha iyi saklar beni…
Benim bu çýtýpýtý, nazenin bedenim
Çok güçlü kavrayamýyor incinmeye hazýr kalbimi,
Kalýn bir palto olmuyor dýþarýnýn ayazýna.
Sen daha köþeden göründüðünde
Hýzlanýveriyor hemen atýþlarý,
Sana koþarcasýna dövüyor göðsümü…
Benden iki adým öne geçiyor hep,
Sana bakamayacak kadar mahçup ediyor beni.
Bu kadar da belli edilir mi bir insanýn aczi?!
Ama kalp bu, gururdan anlamaz ki,
Yüzdeki tüm sahtelikleri siler götürür.
Pompaladýðý onca kanla
Kýzýla boyar yanaklarýmý,
Alevler içinde býrakýr beni.
Ýstediðim kadar onurlu kadýn pozu takýnayým
Kalbim almýþ sazý eline, çoktan baþlamýþtýr
Senle söyleþmeye,
Beni dýþarýda býrakmýþtýr.
Ne yapabilirim ki bu durumda, söyler misin?
Gururu bir yana atýp tüm çaresizliðimi
Takarým yüzüme,
Ait olduðu o kadýn olurum yine kalbimin.
O zaman sohbete girmeme izin verir iþte…
Seni benden çalmaktan vazgeçer,
Geri döner içime.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.