baktým bulamadým gölgeni ne bu þehirde ne öteki ayak ucuna uzanýp yatmýþ bir köpek gibi uysalým iyi þair iyi eþ iyi ölü hepimiz paramparçayýz þimdi
baþýmda dönme dolaplarý yalýn ayaklý çocuklarýn saçlarý eski günlerin diliyle sokak baþlarýnda dolaþýk topaçlarý çeviriyorduk her birimiz bir köþede sýkýþýk
mevsimi deðildir diye soramadým gözlerine yarin bu bulutlar gidince üstümüzden kýrkikindiler ne yanýna düþecek yeni eski mermer lahitlerin kuþ yemliðini her yanýma koyun
parmaðýnda uyuyakalmýþ uçuçböceðiyim belki çok eski zamanlardan beri bir ninninin makamý uykusuzlarýn diline düþtü sev beni sev beni sev
yahut ahretliði göðsünün gümüþ bir kolyedir hep derim sen benim þansýmsýn bundan sonra ben senin þanssýzlýðýnýn tek sebebi bal yapamaz eþek arýsý
eskiyen taþ olur kum olur düþer de gider pimpirikli adamlarýn adýmlarýndan esmere çalan bulutlar düne yanýnca öyle koþarak uzaklaþýp giderim kendimden varýr uçururum gölgemi fütursuzca ardýmdan küfreden kadýnlarýn dudaklarýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.