ölü şairler kapıcılar ve dehalar

bütün þiirler iklim deðiþtirir
þairler ölmez aslýnda
baþýný okþadýðýn köpekler ölür
ruhunu onlara verir Tanrý
tenini yaðmur bekleyenlere
sus artýk sen bir ölüsün
boþuna bekleme yaðmurlarý
su sadece topraðýn kokusunu alýr

aþký gömersin alnýnýn bir yarýsýna
öteki yarýsýnda yalnýzlýðýn
seni düþünenlerle bir baþýna kalýr
öykünden midir nedir bunca öykünmen
sabahýn sabah deðil akþamýn akþam
okursun okumasýna amma
dillerin asýl yazdýklarýna þaþar
ölüyken de anlaþýlmazsýn

telaþýna bakýp gülümseyen
avamdan güllerin kokusunu alsaydýn
anlamak için aðlamana da gerek kalmazdý
gözlerini kapatman yeterliydi
direnip durduðun bu uykuya
sarýlýp yatmanýn keyfini de alýrdýn hem
gece uyumak içindir sarýlmak yar için
her yer gönlün kadar karanlýk deðil

mesafeler anlamsýz gelir dehalara
bilmez onlar cenneti cehennemi
metroda dinlediðin o sokak çalgýcýlarýnýn
dök eteklerindeki bütün taþlarý
yollar uzasýn yollar eðilsin bükülsün
sen onlarla gül benimle aðla en iyisi
martýlar denizi görür bütün çatýlardan
yarasalar þehrin ýþýklarýný

mana aleminde heyecanlar diridir
çekilmez kahýrdýr hayaller akla zarar verir
aþk kalem ve gözlerin esarete götürür
çünkü olmak baþlý baþýna sanattýr
ölmek hikayeler yazmak kadar kolay
þiirsiz kimsesizsin yani yani anlatamazsýn
oltayý çýkartan balýkçýya bensiz
yýrtýlan yanaðýnýn acýsýný sevgilim





Sosyal Medyada Paylaşın: