BİR RÜYA İMİŞ

Kapýmý çaldýn bir gün ansýzýn
Ýlkbahar getirdin bana
Güllerinle doldu her yaným
Koklamak istedim "Hayýr",dedin
"Uzaktan bakarým, olsun
Böyle de mutlu olurum", dedim
"Yanýmda kal, yeter
Býrakma beni
Gül bahçem, ilkbaharým", dedim
Ne güzeldi senin ilkbaharýn
Ne güzeldi güllerin
Ne güzeldi kokun
Artýk gecelerim karanlýk deðildi
Aydýnlýðýn mehtap gibiydi gecelerimde
Sabahlar güzeldi, sesinle uyanmak
Uzak da olsa, ilkbaharýn ýlýk, tatlý
Meltem rüzgarýný andýran nefesini
Paylaþmak güzeldi
Seninle herþey güzeldi
Bir elmanýn yarýsýný paylaþmak gibi
Ta ki sýrtýný dönüp sevdiklerine
Gittiðin ana kadar
O an hissettim sabahlarýn acý esen rüzgarýný
Hissettim acý dolu, uykusuz, soðuk, uzun karanlýk geceleri
Hissettim kopacak fýrtýnalarý
Bulduðun yere nasýl býraktýn
Soðuk kýþlara
Hani hep ilkbaharýnda kalacaktým
Hani sýcak kollarýn býrakmayacaktý
Hani sabahlarý müjdeleyen, güzel, tatlý
"Seviyorum", diyen sesini duyacaktým
Hani güllerle donanmýþ bahçende kalacaktým
"Herkes kendi kaderini yaþar," deyip nasýl býraktýn
Ellerini tuttuðum ellerim
Gözlerine bakan gözlerim
Çaresizliðini yaþýyor þimdi
Gündüzleri güneþ gibi sýcak
Geceleri mehtap gibiydin bana
Kýsa sürdü ilkbaharýn
Dualarým: "Dizlerinde olacaktý son nefesim."
Gözlerinde kapatacaktým gözlerimi
Ellerini ellerimden ancak ölüm ayýracaktý
Þimdi ölüm deðil, el ayýrdý
Ayýramazdý sevgin "yalan" olmasaydý.

Sosyal Medyada Paylaşın: