HÜKÜM

Suçlu benim, kötü ve yine günahkar benim
Sorgusuz suçladýnýz beni
Gözlerin: "Cezan müebbet", dedi.
Ellerin kalem kýrdý, "Cezan ölüm",dedi
Dudaklarýn, "Sus, konuþma, hakkýn yok!" dedi.
Hep "Benim hakkým", dedin
Sen yaþadýn, ben yazdým,
Tükenmez denilen kalemler tükendi
Tükenmez umutlarým tükendi
Ama sevgim, acýlarým...
Keþke onlar da tükenseydi
Sýrtýný döndün, "Benim sevdiklerim", diye
Tükenmez acýlarýmla kaldým baþbaþa
Bir sevgim bir de kuru dalým kaldý
Dalým kýrýk, sevgim kýrýktý.
Daðlar, taþlar: "Yeter!" dediler
Ýnleyiþlerime, feryatlarýma
Bulutlar aðladý benimle
Rabbim’e yalvarýþlarým karanlýklarý sardý
Bir ben miyim seven, isteyen, dileyen?
Ayýpladýn, kýnadýn, küçümsedin
Seni seveni
Yalan dünya gibi
Yalan olmuþ sevgin
Eskimiþ, yýpranmýþ
Bir kenara býrakýlmýþ gibiyim
"Sana sevmek yasak!" dedin
"Yasaklarý çiðnedin!"
"Cezan, ölüme mahkumsun", dedin
ve kalem kýrdýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: