Sigaram bu akþam efkarlý tadý yok bu gece dumanýn Belki de yalnýzdý, ateþi vardý ama kül olacaktý terk edip gidecekti her çekiþte Ve týpký hayatta böyle her nefeste tükeniyor canýmýz bitiyor hayatýmýz Ya yakmayacaksýn canýný yada tüttürecek kader hayatýný Yýlardýr tiryakisiyim hayatýn istemeden çektim ebenin ellerinde Nerde son bulacaðý bilinmeyen nefesimi. Çektim içime hayatýn acýsýný kinini karasýný Soluðumla çýkarýyorum ne varsa beni benlikten çýkaran bütün anlamlarý karalarý nefret dolu kelamlarý Yapamýyorum artýk kaçmýyorum zorluktan ve ne zaman nefesimi çeksem içime Sevmeyi çekiyorum yüreðime ufak ufak yerleþtiriyorum gönlüme Sigarayý býrakýrým da ya sevmeyi? Engel olabilir miyim buna? Nefesle çýkar mý acaba kusabilir miyim yalnýzlýðý sessizce kül tablasýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cihan-ı İstanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.