Mevsimlerde hasret Akþamlarda ise hüzün vardý Sebepsiz deðildi elbet gönül figan içerisinde Yanýp kul olurken sahipsiz duygular cennetinde Hükmedemiyorum artýk hüzne, acýya, kadere Boðup býrakýyorlar sokak köþelerine Ya çið yaðacak hissiz bedenime ya da dualarýmla gelen melekler sahip çýkacak hatta ortak olacak hüznüme Gemiler yaptým yaþamým boyu, gece yol alan gündüzleri ise demir atan Geceler hüzün karasý olur Dünyamýn baþkentidir hüzün, hasret ise taþra limaný Yine bir liman yine bir figan Þiþe içinde yazýyorum artýk kusuyorum bütün kýrgýnlýklarý, dalgalar iletiyorsa feryadýmý Ya bulan yok yada beni anlayan Dil ayný dil Beni hasret çeken bilir Dünyada bilmeyen kalmýþ mýdýr acaba bu dili Herkes öðrenmiþ okumuþtur hatta usta olmuþtur kimileri benim gibi Çýraklarým kelimelerim oldu bu yolda. Aðýrlýðýmý, kinimi anlatýyorlar yarýnlarýna benden kalan umut parçacýklarýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cihan-ı İstanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.