Heybetli vücuduyla sarýyor ve býyýk altýndan gülüyor ayrýlýk. ’’Artýk benimsin!’’ diyor kahkahasý derin. Benimleyken kaçýrdýðýn gözlerin için fidye istiyorsun, aþkýmý. Heybetli cüssesiyle tutmadýðýn ellerimi kavrýyor. ’Dayan’ diyor son nefes umut. Dayanacaðým ama u’mutsuzum’ ’Onu býrakacaksýn’diyor ayrýlýk ve gece siyahý gözlerinde ateþler püskürüyor. -ki ateþin bile çaresi yok kanýmý ýsýtmaya. Derken en büyük kozunu oynuyor ve getiriyor seni. Nefesim kadar yakýnken, solduðum havayý içine çekemeyecek kadar uzaksýn. Kalbinden düþüyorum.. ’Býrakma’diyor aþk. Býrakmayacaðým ama d’üþüyorum’ Aþk artýk hiç olmadýðým kadar uzak bana, soyut cisimden de öte. Evet Bayým,her ne kadar kalpsizde olsanýz hala kalp sizsiniz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nidacosgun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.