Çocuk kalsaydým keþke Sessizce akþam gelecek çikolatanýn heyecanýný yaþasaydým sadece Her kapý çalýþýnda mutluluðum giriveriyordu küçük dünyama Babamýn elinde çikolata benim gönlümde fýrtýna Þimdi imreniyorum çocukluðuma Her þey ne kadar berrak ne kadar bakir Þimdilerse sokaklar kâfir köþe baþlarý umudun atýldýðý koca bir katil Artýk hiç bir þey samimi gelmiyor kimse gerçekten gülmüyorsa Bu dünyanýn kuralýmý aslýnda? Kendisi mi yazar kaderini Yoksa uyar mýsýn hazýr kýlýfýna Çocukluk heyecanýn baki kalmýþ geçmiþte mazi Þimdilerde büyümekse cehennem misali Çikolatanýn artýk o tadý yok ne umut veriyor bana Nede üstündeki jelatin aydýnlatýyor dünyamý Keþke çocuk kalsak keþke hep o jelatini açsak Belki o zaman gözlerimizden ýþýk Gönlümüzden heyecan eksik olmazdý Köþe baþlarýnda hayatlar son bulmazdý ulaþmadan bir çikolataya daha...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cihan-ı İstanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.