En Çok Özlenilen

Zamanla geçmiþi özlüyorum
biraz çocuk olmayý
biraz affedilmeyi
biraz günahsýz olmayý, baðýþlanmayý
korkmamayý ölümden
korksam da unutmayý
karanlýðýn konuþtuðu noktada
bir annenin baðrýna sýðýnmayý
çiçeði olmayý yeryüzünün
hayaller biriktirmeyi
naz provalarýný özledim

Kim demiþ ‘yaþ otuzbeþ yolun yarýsý’
hemþerim belki de sonundayýz yolun
belki de derin bir uykudayýz
ama bu dehlizlerde unutulmuþ da deðiliz
çocuk gibi bakmayý hayata
masum olmayý her hatada
kaybetmemeyi sevginin tadýný
tüm renklerin güzel olduðunu bilmeyi özledim

Zamanla küçüldü hayatlar
büyüdükçe çöl oldu boþluðumuz
ihanetin varsýl dokunuþunda
karardý yeryüzü
çoðaldý bir ateþin alevi
sonsuza akan gözyaþlarýyla kirletmiþiz
yeryüzü mescidini
gökyüzünün doðurganlýðý susmamýz için
söz vardýr yaralar adamý
söz vardýr karalar adamý
söz vardýr sarar yaralarý
insaný adam kýlan sözler de vardýr

Filizlendi içimdeki saklý tohum
mevsim sonbahar
hiçbir þey sevda kadar eski deðildi bu coðrafyada
sonra sevdalar da kirlendi yeryüzü bataklýðýnda
binbir rengiyle gülümserken bir þehir
en solgun renkleriyle aðlar þimdi Beyrut ve Filistin
topraða koþarak gelen yaðmurlar
neden yumuþatmaz kan fýþkýran yürekleri

Aynalara yansýyan bu ben deðilim
kalbi kýrýk bir kentin ellerinden tutmayý
içimizdeki boþluðu doldurmak için nefes olmayý
bir isyanýn kýratýna binip gitmeyi
sormak içindir hepsi
yýllarýn
ve yýkýmlarýn hesabýný

yýl 2006
zamanla geçmiþi özlüyorum
biraz çocuk olmayý
biraz affedilmeyi
biraz günahsýz olmayý, baðýþlanmayý
korkmamayý ölümden
korksam da unutmayý özledim
hiç göremedim ama
dosta huzur
düþmana güven verenleri
muhabbet fedâilerini
özgür kuþlarýn sesini
can verenleri dünyanýn damarlarýna
kurþun yerine gül saçanlarý
þafaðý
baharý daha çok özledim

Yaþým yirmi altý
meçhul vaktin kalbinden geçiyorum ömrün
yazgýnýn en bilinmeyen noktasýnda
ayaklarýmýzýn altýnda depremler geçiren bu çaðda
sesleri susturulanlara ses olmak için
yolun baþýndayým daha
biliyorum

Zafer Þýk
Sosyal Medyada Paylaşın: