çocuk mahrumiyetisin içimde...

Burada olmalýsýn...
Yanýmda...
Beraber söylemeliyiz vuslatýn bitmeyen türküsünü,
Umtlarýmýzý yüzdürmeliyiz yarýnlara,
Düþler kurulmalý yalýn ayak sabahlar için
Ve;
Dilekler tutmalýyýz,
Mumlar yakmalýyýz gecelere.

Burada olmalýsýn...
Yanýmda...
Umutlarýn tükendiði yerde ellerinden tutmalýyým,
En içli masallarý anlatmalý gözlerin,
Beline dolamalýyým ellerimi bir akþam serinliðinde..

Burada olmalýsýn,
Ýþte tam þuramda...
Dizlerim deðmeli dizlerine,
Göðsüne yaslanmalýyým,
Kokunla uyumalýyým,
Kulaklarýmda çýnlamalý gülüþün...
Sesin bir martý olmalý,
Uçsuz bucaksýz denizleri getirmeli avuçlarýma,
Kaybolmalýyým aþkýn mavisinde...

Þimdi buradasýn,
Ýçimde,
Ellerimde,
Gözlerimde...
Kimsenin görmediði o yerde...
Bir çocuk mahrumiyetiyle saklýyorum seni,
Bir anne gibi özlüyorum...

Duyulmamýþ bir efsane yazýyorum sana,
Görülmemiþ mýsralar adýyorum adýna
Sesinle çiziyorum gecelerimi...

Hep orada kal,
Ýçimde...
Uðultularýnla dolsun bedenim,
Dua diye adýný zikredeyim,
Saatlerce,
Günlerce...
Yeter ki bir gün gitme korkusuna mahküm etme beni...

nilgün durdan(18.10.07)
Sosyal Medyada Paylaşın: