NEFESTİR MAŞUK

NEFESTÝR MAÞUK

Nerde ve ne zaman bir kalem,
Yahut bir klavye görsem.
Aklýma sana þiir yazmak gelir..
Kaç tanesinden kâðýt yapýlýr diye düþünürüm,
Ormanlardaki o güzel aðaçlarý görünce.
O kâðýtlara senin adýný kazýmak gelir içimden,
Sanki gönlümün en ücralarýna kazýmamýþým gibi.
Elbette seni kazýdým en ücralarýna gönlümün.
Sanma ki seni görmese unutur bu gönlüm..
Bilesin ki “ sen yokken de varsýn be gülüm.”
Gönül hýrsýzýmsýn,
Gönül baðýmýn gülüsün.
Ne kimim ben diye sorarým kendime,
Ne de kimsin sen derim.
Ruhumun güneþisin sen çünkü iyi bilirim.
Düþünce akla düþünce akýldasýn..
Sanma ki sen bir an olsun uzaktasýn…
Senin içindir bilesin hicran ve vuslat.
Sensiz neye yarar ki bu kâinat..
Seninle yaþamak en büyük sanat.
Bendeki sen, sevgiden de ötesin bilesin derim.
Ýnan seninle yok olur, her türlü kederim.
Zamanýn akýþýndan esinlenerek gelir þiirler bazen.
Bazen de zamana inat olan sevdadýr yürekte sýzý..
Bazen ise habersizce sevmektir kaderde yazý.
Seven çeker elbette edilen her nazý..
Gönül oldu sayende, sol yanýmdaki kalp denen et.
Sen olmasan gönül olmazdý kalp, ettir nihayet..
Mevlâm bilir ki; sanadýr benden sevgi, saygý ve hürmet.
Seni benim sevdiðim kadar sevemez bir kulu bir kul.
Bilesin ki gönlümdür yeryüzünde, sevdayý anlatan tek okul..
Diyorsan ki, nereye gider böyle bu aþkýn sonu.
Sadece sevmektir bilesin, bu gönlün kanunu.
Müsait zamanlarda sevmek deðildir maksat.
Beklenti de olamaz, gerçek sevdada asla vuslat.
Akla inattýr sevda ve de mantýða inat.
Bir inme gibidir, iner gönle sevda tüm haþmetiyle.
Aya gün deðmiþtir artýk,
Kendisini ay bilmez ay, bilesin ki hep güneþ sanýr.
Sevdaya düþen gönlü, ancak sevdayý bilen tanýr.
Mevlâna nasýl ki aþka gelir de “ ETME “ der.
Sevdaya düþen gönül de Þemsine “ GÝTME “ der.
Sevda giderse çünkü sol yandaki kalp, yine et olur.
Sevda ile gönüller ebedi hürriyet bulur.
Nefestir maþuk, aþýk her an maþuku solur..

Mustafa EROL
Manavgat / Antalya
28 Mart.2012 Çarþamba







Sosyal Medyada Paylaşın: