Mağrur Kadın

eski bir þehrin, loþ sokaklarýnda,
bir aþk sahnesi kurulmuþtu.
oyun, tek perdelik, iki kiþilik bir oyundu.
yazarý, senaristi, yönetmeni aþktý.
kumrular uykuda, yarasalar uzaklarda avlandý.
yoldan geçenler, oyunu izleyemedi.
sahnenin tek süsü,
yapraklarý sararmýþ aðaç dallarýydý.
parlayan yýldýzlar seyretmeye,
dolunay, þahitliðe hazýrdý.

oyun, vaktinde baþladý.
siyah elbise içinde, uzun boylu bir kadýn,
aþkýna esir, yaban elden bir adam.
oyuncular sahnede, çok kýsa konuþmalar…
dolunayýn esrarlý ýþýklarýnda,
uzun, anlamlý anlamsýz, bakýþmalar.
yüzlerinde tarifsiz duygular.
hýzlý, hýzlý çarpan yürekler,
gizlice alýnan, saklý kalan nefesler.
birleþemeyen eller.

kadýnýn suskun dudaklarýndan bir sözcük,
göktaþý gibi sahneye düþtü.
havada buz gibi rüzgar esti.
kumrular birbirine sarýldý.
yýldýzlar þaþkýn, ikisi uzaklara kaçtý.
dolunay, korkudan bulutlara saklandý.
aþkla uzanmýþ eller, yana düþtü.
bakýþlar karanlýkta umut aradý.
yapraklar süzüldü, doluþtu sahneye.
oyun bitmiþ, perde kapanmýþtý.

siyah elbise içinde, alýmlý, güzel kadýn,
uzun saçlarýný rüzgara býraktý.
maðrur bir eda ile, loþ sokaklara daldý.
adam olduðu yerde, bir müddet öyle kaldý.
zorlukla ayaða kalkýp, baþýný yukarý kaldýrdý.
gözlerinde biriken bir çift yaþa,
ayý ve yýldýzlarý þahit yazdý.
önünde, sadece gidiþi olan uzun yola baktý.
birde, yüreðindeki aþka.
bilinmeyen bir sona, su gibi aktý.

adam, bir baþka oyun oynayamadý.
maðrur kadýn, bu oyunu sanal sandý.
aþký, süslü aynalarda aradý.
bu oyunda, gerçek aþk vardý.
o da, adamýn yüreðini esir aldý.



Mehmet Macit
28.02.2012









Sosyal Medyada Paylaşın: